ماهیت و هدف ارتباطات مدرسه-جامعه

برت لین و دایان دورفمن ، همکاری میان مدارس و جوامع را به عنوان داشتن دو هدف اصلی تعریف می­کنند:

1.جهت تقویت و افزایش سرمایه اجتماعی بوسیله­ی ایجاد شبکه­های قوی اجتماعی، ایجاد شراکت فعال و دموکراتیک و ترویج حس اعتماد در جامعه؛

2. جهت افزایش توانایی و ظرفیت جامعه در استفاده از ذخایر سرمایه اجتماعی برای ایجاد فرصت بازسازی معنادار و پایدار جامعه.(Interactions. 2003)

 

 

• منافعی برای مدارس درگیر روابط مدرسه-جامعه

نه تنها خانواده و جامعه شدیداً در شکل دادن حس سودمندی دانش آموزان و انتظارات از آینده مؤثرند، بلکه آنها می توانند کیفیت تحصیل را مستقیماً تحت تأثیر قرار دهند. توماس هچروش هایی را تشریح می­کند که در آن اجتماع­های مدارس متحد (شبکه ای از بیش از 100 مدرسه که به توسعه ی حوزه ی والدین، مدیران و معلمان، اختصاص داده­شده) توسط بهبود فرصت ها و شرایطی برای یادگیری، در تحصیل دانشگاهی دانش آموزان همکاری و کمک کرده­اند. او مشاهده کرد که اقدام جامعه برای بهبود شرایط فیزیکی جهت یادگیری در همه­ی مدارس متحد، تأثیر همکرداری داشت، جاییکه افراد در جوامع فقیر دریافتند که می­توانند تفاوتی ایجاد کنند، به آنها قدرت داده شد تا مصرانه خواستار پیشرفت های واقعی­تر باشند. معلمانی که والدین و اعضای جامعه را در حال کار کردن از طرف دانش آموزان و مدارس مشاهده کردند، امیدوار شدند و در مورد کیفیت تعلیمشان احساس مسئولیت بیشتری کردند. نتیجه، پیشرفت تحصیلی دانش آموز بود.

 

• منافعی برای جوامع درگیر روابط مدرسه-جامعه

اگرچه هدف نهایی همکاری میان خانواده، جامعه و مدرسه، تضمین موفقیت و رفاه نسل بعدی اعضای جامعه است، ادبیات همکاری و شراکت، بیشتر از ارزش فرایند صحبت می­کند تا هدف نهایی یا تولید. در حقیقت، ممکن است که خودِ فرایند، فرآورده ی مهمی باشد زیرا روابط و اقدامات لازم جهت ایجاد برنامه ها و شرایطی که به جوانان سود می­رساند، سرمایه انسان و سرمایه اجتماعی لازم برای زندگی پربازده و جوامع سالم را گسترش می­دهد. همانطور که برنر گفت: «همکاری ها میان مردم اتفاق می افتد و نه سازمان ها. بنابراین، بیشتر ادبیات همکاری، بر شکل دادن روابط میان مردم متمرکز است تا بر ایجاد قراردادهای رسمی و سازمانی. (همان، 2003)

 

• جامعه به عنوان برنامه­ی درسی

ناچتیگال اخطار می­کند که « آنچه که مدارس روستایی به بهترین شکل انجام داده اند، آماده کردن دانش آموزان برای ترک جوامع روستایی، یا با هدف ادامه تحصیل و یا شغل پیدا کردن است. او بر اهمیت استفاده از جامعه به عنوان منبع برنامه ریزی درسی تأکید می­کند؛ هنگامی که آموزش به خارج از کلاس درس برده شود، موانع میان مدرسه و جامعه، همانطور که دانش آموزان در میان جامعه شان و درباره­ی آن یاد می­گیرند، شکسته می­شوند. متون مکتوب، تعدادی از مثال­های برنامه­های روستایی موفق را ذکر می­کند، که در آن ارتباطات میان مدرسه و جامعه با استفاده از رویکرد جامعه-به عنوان- برنامه درسی ساخته شده است. این مثال­ها در دو دسته ی اصلی قرار می گیرند: دانش آموزان در همکاری با اعضای جامعه، دوران گذشته ی جامعه شان را مورد بررسی قرار می دهند و تاریخ آن را مستند می کنند تا میراث و آینده شان را حفظ کنند، و دانش آموزان مواردی که جامعه شان را متأثر می کند تشخیص می­دهند و با همکاری سازمان­های جامعه، عمل یادگیری را متقبل می شوند تا نیازهای جامعه را بسنجند و تغییراتی را برنامه ریزی کرده و اجرا کنند. پیوندهای برقرار شده میان مدارس و مشاغل در جامعه، از طریق تدارک تعلیم و آموزش بیشتر، و برنامه های پیش-استخدام برای جوانان، در جامعه نیز توسط بهبود مهارت های کاری و چشم انداز های مشاغل جوانان، شرکت و همکاری می­کند. رویکرد جامعه- بعنوان- برنامه درسی، به دلیل پیوندهای محکم قرار گرفته میان مدرسه و جامعه، نقش مهمی در تجدید حیات جامعه دارد. به علاوه، پیامدها و منافع اجتماعی و اقتصادی بسیاری از پروژه های جامعه- بعنوان- برنامه درسی، پس از اینکه پروژه اولیه پایان می یابد، برای مدت طولانی دوام می­آورند. (johns. Kilpatrick& Mulford .2000.p.4)

Brett Lane

Diane Dorfman

Thomas Hatch

Burner

Nachtigal

]]>